พายกลับบ้าน
ผมชอบรีพิชิ้พ เจ้าหนูจอมลุยพูดได้ของ ซี. เอส. ลูอิส ในหนังสือชุดตำนานแห่งนาร์เนีย รีพิชิ้พตัดสินใจแน่วแน่ที่จะไปยัง “สุดทิศตะวันออก” เพื่อพบอัสลานสิงโตผู้ยิ่งใหญ่ (สัญลักษณ์ที่เล็งถึงพระคริสต์) เขาประกาศความตั้งใจว่า “หากทำได้ ฉันจะล่องเรือไปยังทิศตะวันออกกับเรือดอน เทรดเดอร์ หากเรือไปไม่ถึง ฉันจะพายเรือเล็ก ถ้ามันจม ฉันก็จะว่ายต่อไปด้วยสี่ขาของฉัน และหากว่ายต่อไปไม่ไหว และฉันยังไม่ถึงเมืองของอัสลาน ฉันก็จะจมลงในน้ำโดยหันจมูกไปทางทิศตะวันออก”
ที่ประทับของพระเจ้า
เจมส์ โอกเลโธรป (1696-1785) เป็นนายพลและสมาชิกรัฐสภาชาวอังกฤษ ผู้มีวิสัยทัศน์ในการสร้างเมืองที่ยิ่งใหญ่ เมื่อได้รับมอบหมายให้ไปจัดตั้งรัฐจอร์เจียในอเมริกาเหนือ เขาได้วางผังเมืองซาวันนาห์ โดยออกแบบพื้นที่จัตุรัสกลางเมืองไว้เป็นส่วนๆ แต่ละส่วนประกอบด้วยพื้นที่สีเขียว คริสตจักรและร้านค้า ที่เหลือเป็นบ้านพักอาศัย วิสัยทัศน์ของเขาเป็นที่ประจักษ์ในทุกวันนี้ด้วยเมืองที่สวยงามมีผังเมืองที่เป็นระเบียบ ถือเป็นอัญมณีของอเมริกันชนทางตอนใต้
พริก
"ก่อนนอนแม่ของผมจะให้เรากินพริก” ซามูเอลรำลึกถึงชีวิตขัดสนในวัยเยาว์ทางตอนใต้ของซาฮาราในอัฟริกา “เราดื่มน้ำเพื่อบรรเทาความเผ็ดร้อนในปาก แล้วก็จะรู้สึกอิ่ม” เขาเล่าต่อว่า “แต่ไม่ค่อยได้ผลเท่าไหร่”
หนังสือยอดเยี่ยม
ผมได้อ่านบทความที่แจกแจงคุณสมบัติของหนังสือที่ยอดเยี่ยม ซึ่งบอกว่าหนังสือที่ยอดเยี่ยมต้อง “เปลี่ยนแปลงคุณ เมื่ออ่านจบแล้วคุณจะเป็นคนใหม่”
อาหารที่ทำให้อิ่ม
ผมท่องจำคำอธิษฐานของพระเยซูตั้งแต่เป็นเด็กประถม ทุกครั้งที่ผมท่องมาถึงตอนที่ว่า “ขอทรงโปรดประทานอาหารประจำวันแก่ข้าพระองค์ทั้งหลายทุกๆ วัน” (มัทธิว 6:11) ผมอดไม่ได้ที่จะคิดถึงขนมปังที่บ้านเราจะได้กินแค่ในบางโอกาสเท่านั้น คือเมื่อพ่อกลับมาจากในเมือง เราจึงจะได้กินขนมปัง การขอให้พระเจ้าประทานอาหารประจำวันให้นั้นจึงเป็นคำอธิษฐานที่มีความหมายสำหรับผม
ถึงเวลาเติบโต
ในบ้านใหม่ของเด็บบี้ เธอเจอต้นไม้ที่ถูกทิ้งไว้ในมุมมืดของห้องครัว ใบที่รุ่งริ่งและมีฝุ่นเขรอะดูแล้วเหมือนใบของกล้วยไม้ผีเสื้อกลางคืน เธอนึกภาพว่าต้นไม้นั้นจะสวยงามเพียงใดเมื่อกิ่งก้านใหม่ที่รองรับดอกใบงอกงามอีกครั้ง เธอย้ายกระถางนั้นไปไว้ข้างหน้าต่าง ตัดใบที่ตายแล้วออก และรดน้ำจนชุ่ม เธอซื้อปุ๋ยมาใส่ ผ่านไปหลายสัปดาห์เธอเฝ้าสังเกตต้นไม้นั้น แต่ไม่มีกิ่งก้านใหม่งอกออกมาเลย “ลองดูอีกสักเดือนหนึ่ง” เธอบอกกับสามี “และถ้ายังไม่มีอะไรเกิดขึ้น คงต้องทิ้งไป”
พระเจ้าทรงดีหรือ
"ฉันไม่คิดว่าพระเจ้าดี” เพื่อนคนหนึ่งบอก เธอเฝ้าอธิษฐานถึงปัญหาหนึ่งมาหลายปี แต่ไม่มีอะไรดีขึ้น ความโกรธและขมขื่นที่พระเจ้าทรงนิ่งเงียบเพิ่มพูนขึ้น ฉันรู้จักเธอดีจึงสัมผัสได้ว่าลึกๆ แล้วเธอเชื่อว่าพระเจ้าดี เธอปวดร้าวจิตใจมานานและดูเหมือนพระเจ้าไม่สนใจ ทำให้เธอสงสัย เธอจึงเลือกที่จะโกรธซึ่งง่ายกว่าการแบกรับความเศร้านั้นไว้
อยู่ในการทรงดูแลเสมอ
อดีตผู้สื่อข่าวสก็อต เพลลีย์ไม่เคยเดินทางไปทำข่าวโดยไม่มีของสำคัญคือ วิทยุคลื่นสั้น กล้องถ่ายรูป กระเป๋าเดินทางใบแกร่ง คอมพิวเตอร์พกพา โทรศัพท์และอุปกรณ์ส่งสัญญาณฉุกเฉินที่ใช้งานได้ทุกที่ เพลลีย์บอกว่า “แค่ดึงเสาอากาศออกมา กดสองปุ่มและมันจะส่งสัญญาณไปยังดาวเทียม ที่เชื่อมต่อกับองค์การรบริหารสมุทรศาสตร์และบรรยากาศแห่งชาติเพื่อแจ้งว่าผมเป็นใครและอยู่ที่ไหน เขาจะส่งทีมมาช่วยหรือไม่ก็ขึ้นอยู่กับว่าผมอยู่ในประเทศใด” เพลลีย์ไม่เคยต้องใช้อุปกรณ์ส่งสัญญาณนี้ แต่ก็พกติดตัวไปด้วยทุกครั้ง
พักและรอ
ตอนนั้นเป็นเวลาเที่ยง พระเยซูทรงเหนื่อยล้าจากการเดินทางไกล และประทับลงข้างบ่อน้ำของยาโคบ เหล่าสาวกเข้าไปในเมืองสิคาร์เพื่อซื้ออาหาร มีหญิงคนหนึ่งออกจากเมืองมาตักน้ำ...และได้พบพระเมสสิยาห์ เรื่องราวบอกว่าเธอรีบกลับเข้าไปในเมืองและชวนคนอื่นมาฟัง “ท่านผู้หนึ่งที่เล่าถึงสิ่งสารพัดซึ่งฉันได้กระทำ” (ยอห์น 4:29)
